Ehun urte betetzearen kontu horrek pisu handia du, bai… baina egia da.
100 urte bete ditugu. Mendea pasatu da Granadako San Anton komentu hartan, klaustroaren isilean eta baretasunean, Jainkoak emakume izukaitz eta kementsu haren ariman bere obra gauzatu zuenetik
Mariaren Bihotz Garbiaren Ama Trinidad. Komentuko ustezko baretasun hartan, harritu egiten gaitu beste bizitasun batek, beste indar batek, Eukaristiaren iturri bizitik sortuak. Libre zituen tarteak Sagrarioaren ondoan pasatzen zituen ama Trinidadek, hura baitzen bere arimaren Maitasunaren ezkutalekua, eta Hark gehiago eskatzen ziola sentitzen zuen…
Betirako eman zion bizitza, beste bizitza askoz betetako bizitza, eta ordu asko egin zituen Sagrarioaren aurrean, zerbitzua emanez eta ahizpak kontu handiz zainduz. Hogeita hamar urtez baino gehiagoz bizi izan zen giro horretan, Jainkoaren borondatea betetzen saiatuz, zoriontsu monasterioko bizimodu hartan eta bere barruan behin eta berriz entzuten zituen deien erantzunaren bila: “Emazkidazu adoratuko nauten arimak”, “Ekar iezazkidazu haurren arimak bekatuak orbandu aurretik”.
Eta jakin-nahi handiko emakume horrengan, San Frantziskoren oihuak egin zuen durundi: “Maitasuna ez da maitatua”… Eta haren bihotzean, dei berri hori sendotzen joan zen. Granadako Artzapezpiku Vicente Casanova y Marzol jaunaren laguntzarekin, hainbat urtean barruan izan zuen jakin-nahi hori, komunitatean adierazi zuena eta komunitate horrek modu berean sentitzen ez zuena, azaleratzen joan zen, Jainkoaren bidez, espero ez zuen bide batetik. Bizitza berri bat argitzeko aukeratu zuen Jainkoak. Eta Harengan uste osoa jarrita eta bere burua Elizarekiko obedientziari emanda, harresi haiek utzi zituen, sakrifizio heroiko bat eginez, beste hamaika lekaimerekin batera, 1925eko apirilaren 11n.
Oinaze handia sentitzen zuen han utzi zituenengatik, eta esperantza handi bat ere bai, lehen pauso horretan aurkituko zituenengatik. Jainkoak Adoraziorako tronuak sortzeko eskatzen ziola sinetsita zegoen, eta Hari sagaratutako arimak piztuko zituen su izango zen Eukaristian Haren Presentzia. “Han, sagrarioaren ondoan, zenbat aldiz eskatu zigun honako hau:“Ekar iezazkidazue arimak, maitasunezko Sakramentu honetan espirituan eta egian adoratuko nauten arima sagaratuen egarri naiz”. (Ama Trinidad, 19. koadernoa)
Gauza asko gertatu dira apirilaren 11ko egun hartatik: ziurgabetasun uneak, banaketak, gerra bat, bokazio asko, pozak eta elkar ez ulertzeak, eta, horretan guztian, obra Jainkoarena delako ziurtasuna eta Haren borondatearen bilaketa baldintzagabea.
Egun hartatik, emakume askok jarraitu diogu ideal hari, eta Elizak 1949an onartu zituen Konstituzioetan gauzatuko zen hura guztia. Ideal hori, sortu zenetik ehun urtera, munduan zehar sakabanatuta dauden 27 komunitatetan gauzatu da, hala nola Espainian, Portugalen, Mexikon, Perun, Venezuelan, Angolan, Cabo Verden, Timorren eta Beninen. Horietan guztietan, milaka heldu, haur eta gaztek Jaunarekin bat egiteko gunea topatzen dute, eta fedearen barnean hezten dira, gure misioak mundua leku hobe bihurtzen duela sinetsita.
“…Levantando en todas partes del globo tronos de amor a Jesús Eucaristía, atrayéndole por medio del Corazón Inmaculado de María las almas de los niños que reformen el mundo con su buen ejemplo en el fiel cumplimiento de la ley de Dios, y gocemos en breve de esa paz que tanto anhelamos …” (Madre Trinidad Cuaderno 13)
No nos cansamos de agradecer a Dios, quien ha hecho posible lo que hoy tenemos en nuestras manos y pedirle que nos siga acompañando en esta aventura durante muchos, muchos años más. Por eso este es para nosotros un año jubilar, un año de gratitud y alegría en el que volvemos la mirada sobre nuestra historia y damos gracias por ella, por la audacia de Madre Trinidad y aquellas primeras hermanas, por la confianza en todas las que a lo largo de los años le siguieron y por todos los que hoy, cien años después formamos esta gran familia, religiosas, laicos, comunidades educativas, alumnos, amigos… “El Señor ha estado grande con nosotros y estamos alegres” (Salmo 125,3)
